Luisterbeperking ondanks de intacte hoorzitting
Een auditieve verwerking en perceptiestoornis (AVWS/AVS) wordt gediagnosticeerd als de hoorzitting zelf intact is, maar het gehoor is nog steeds ernstig beperkt. Dit komt door het feit dat de centrale processen van perceptie en verwerking van akoestische informatie worden verstoord. Dientengevolge vinden de getroffen onderscheid en de herkenning en evaluatie van geluiden moeilijk. In de kindertijd wordt AVW's beschouwd als een ontwikkelingsstoornis die van invloed is op ongeveer 2-3 % van alle kinderen, waarbij jongens twee keer zo vaak worden gediagnosticeerd als meisjes. De aandoening is echter alleen te zien in de latere loop van het leven.
AVWS veroorzaakt
is niet te wijten aan een verstoring van het gehoororgaan en getuigt ook niet op verminderde intelligentie. Integendeel, er wordt aangenomen dat het kan voortvloeien uit een combinatie van g enetische aanleg, medische factoren en omgevingsinvloeden.| Medical Factoren | omgevingsinvloeden |
|
|
verschijnt AVW's alleen op volwassen leeftijd, de oorzaak is waarschijnlijk ook te wijten aan de kindertijd. Veel details van de aandoening en hun achtergrond zijn echter onduidelijk. Het is ook de vraag of het moet worden beschouwd als onderdeel van een taalontwikkelingsstoornis of als onafhankelijk, omdat het wordt bepaald vaak in verband met een vertraging in taalontwikkeling.
AVWS -symptomen en volg
Een verstoring van auditieve verwerking en perceptie kan worden aangenomen met behulp van verschillende symptomen:
- Beperkte taalbegrip voor achtergrond/ruis of in gesprekken met verschillende sprekers
- Moeilijkheden in discriminatie (onderscheid) van geluiden, tonen en geluiden
- Moeilijkheden in degelijke discriminatie leiden soms tot beperking door lezen en schrijven
- Moeilijkheden om zich te concentreren op een spreker
- Beperkte geheugen
- hiermee gekoppeld: Beperkte mogelijkheid om samen te vatten door genoemde
- gedeeltelijk. Afwijkingen in de uitspraak
- Bij kinderen: moeilijker geschreven taalverwerving
In principe, afhankelijk van het type en expressie van de aandoening, kunnen vier mogelijk verminderde gebieden worden geïdentificeerd:
| lokalisatie | Discriminatie | selectie | dichotic hoorzitting |
| richting en verwijdering van geluiden | onderscheid geluiden van elkaar | Filter uit relevante akoestische informatie | Mogelijkheid om naar beide honden te luisteren |
Het selectiegebied is bijzonder moeilijk in luide omgevingen, waarin een verscheidenheid aan ruis de relevante informatie overlapt. Beperkingen in het vermogen om op zijn beurt te discrimineren, betekenen dat geen onderscheid tussen soortgelijke geluiden kan worden gemaakt. Dus er is communicatieve misverstanden .
AVWS -diagnose
Om een auditieve verwerking en perceptiestoornis te bepalen, is een grondige diagnose noodzakelijk. Over het algemeen kunnen overeenkomstige tests voor dit doel op zeer jonge leeftijd worden uitgevoerd, hoewel een veilige bepaling slechts realistisch is van 6-7 jaar. Verschillende tests bieden informatie over het bestaan van een auditieve verwerking en perceptie:
- Taalgezicht Tests
- Tests op geluiddiscriminatie
- Tests voor fonologisch bewustzijn
- Tests voor fonologisch geheugen
bovendien moeten andere aandoeningen en een leerstoornis worden uitgesloten.
Graad van handicap: tellen AVW's als een handicap?
AVWS wordt niet beschouwd als een handicap, maar als een gedeeltelijke prestatiestoornis. Desalniettemin kan de ziekte leiden tot de bepaling van een mate van handicap (GDB). Tegenwoordig wordt de term "mate van schade -gevolgen" (GDS) gebruikt om recht te doen aan het feit dat het geen handicap is, maar de gevolgen van de ziekte leiden tot ernstige beperkingen. De GDB/GDS is gerechtvaardigd van 10 tot 15 % in een AVW's met de extra inspanning in het dagelijks leven en lessen.
Auditieve verwerking en perceptiestoornis: behandeling/therapie
Na de bepaling van AVW's legt de behandelend arts kansen uit voor geschikte therapie- en behandelingsmaatregelen. De focus van de interventie hangt grotendeels af van de betonstoornissen en richt zich op de persoon die zich betreft, maar ook van zijn omgeving. In het geval van de patiënt van een kind is de informatie van zorgverleners en leraren cruciaal. Leraren moeten bijvoorbeeld aandacht besteden aan visueel oogcontact om de lokalisatie en selectie voor het getroffen kind te vergemakkelijken. Ouders worden aanbevolen om de aandacht op zichzelf te vestigen door hun hand op te zetten wanneer ze willen praten en om een rustige omgeving te kiezen voor belangrijke gesprekken en huiswerk.
kan ook worden bevestigd aan de omgeving met betrekking tot de akoestiek van het klaslokaal om zo ver mogelijk geluid te verminderen. De stoel in de klas moet dienovereenkomstig worden toegewezen. Voor extra ondersteuning kan een technisch apparaat voor draadloos gehoor worden gebruikt. Hiervoor draagt de leraar een omroep, het kind een ontvanger. De directe spraaktransmissie van de zender wordt uitgespeeld naar de ontvanger, zodat een gecentreerde luisterafdruk wordt gemaakt. Een andere therapiemaatregel valt op het gebied van logopetherapie: de bevordering van fonologisch bewustzijn en leerstrategieën om het auditieve geheugen te verlichten, dragen bij aan een beter begrip van taal.